My čěšćinarjo 9. lětnika podachmy so 13. 06. 2022 do čěskeje stolicy. Rano zetkachmy so wšitcy při Budyskim dwórnišću. Po dwěmaj hodźinomaj jězby dojědźechmy do Liberec. Tam mějachmy čas, sej wulkotne čěske město bliže wobhladać. Z luksusowym busom podachmy so potom dale do Prahi. Prjedy hač započachu so prěnje přednoški, kotrež dyrbjachmy našim sobušulerjam wo zajimawostkach města prezentować, móžachmy sej wšitcy něšto k wobjedu popřeć. Po přednoškach na Wjacławskim naměsće a před starej operu započinaše so hrimać a dešćować. Podachmy so do studentskeho internata a tam rozdźělichmy stwy. Ćmowe mróčele nad Prahu so zhubichu a z dobrej naladu a motiwaciju nawróćichmy so do centra. Tam pokročowachmy z wuskušowanjom “kralowskeho puća". Slědowachu přednoški wo časniku Orloju, Karlowym mosće, Narodnym dźiwadle a hrodźe. Puć na Hradčany běše tróšku napinacy, ale wulkotneho wuhlada dla so próca wudani. Wječor dachmy sej tradicionalnu čěsku jědź, potajkim smaženy sýr z bramborem a tatarskej omačku zesłodźeć. Wučerpani nawróćichmy so do internata. Z tym běše prěni wulkotny dźeń w Praze zakónčeny.

Na přichodnym ranju zetkachmy so we wosmich, zo bychmy so znowa do centra k snědani pola podali. Slědujo na to jědźechmy z powjaznicu na horu Petřín – někotři samo běžachu. Na horje budźachmy so potom po špihelowym labyrinće. Štóž chcyše, smědźeše na Petřínsku Eiffelowu wěžu zalězć. Z 51 metrow wysokosće strowjachmy kiwajo našu wučerku paní Štillerovu. Na dompuću mějachmy hišće móžnosć k nakupowanju w Praze a w Liberecach. Napoł pjećich wotjědźe naš ćah zaso wróćo do domizny.

Přez ekskursiju skićeše so nam móžnosć, tute wulkotne město lěpje zeznać a mjez druhim rjanu sadu nawuknyć: „Ukončete prosím výstup a nástup, dveře se zavírají!“

9. lětnik Serbskeho gymnazija, Milena Šołćic, Xenia Koberec, Jana Młodźinkec, Aya Hrjehorjec, Sonja Markec, Lea Zopic

Čěšćinarjo wosmeho lětnika Serbskeho gymnazija su njedawno dwudnjowsku ekskursiju do Prahi přewjedli. Póndźelu rano zetkachmy so při dwórnišću w Budyšinje a dojědźechmy do Biskopic, zo bychmy móhli z ćahom do Liberec dale jěć. W Liberecach wobhladachmy sej twarjeni kupanišća Babylon a interaktiwneho muzeja IQ-Landia. Po tym jědźechmy z luksusowym busom wot Regiojet, w kotrymž běše tablet w sedłach zatwarjeny a hdźež sy móhł darmotnje napoje pić, dale do hłowneho města. W Praze zaměnichmy pjenjezy a mějachmy na Václavskim naměsću přestawku za wobjed. Po tym započa so naša tura po měsće: Wobhladachmy sej mjez druhim Narodny muzej a postawu swjateho Wjacława, dźěchmy k Pulwrowej wěži, při kotrejž so kralowski puć započina a wjedźe dale k staroměšćanskemu naměstu z časnikom Orlojom, pomnikom Jana Husa a Týnskej cyrkwju. Dale nóžkowachmy na Karlowy móst (tu maš rjany wuhlad na hród, rěku Wołtawu, horu Petřín a Narodne dźiwadło) a přez Malostranské náměstí z impozantnej cyrkwju swjateho Mikławša hač na Praski hród, štož je zdobom najwjetši hrodowy kompleks swěta. Tu, w cyrkwi swjateho Wita, su kralojo tehdy krónu dostali. Wobhladachmy sej na hrodźe tež hišće Zlatou uličku, w kotrejž su alchemisća bydlili, kotřiž su za krala Rudolfa II. Eliksěr wěčneho žiwjenja wunamakać dyrbjeli. Naš puć wjedźeše nas dale do Łužiskeho seminara, w kotrymž su tež hižo Jakub Bart Ćišinski a Michał Hórnik wuknyli. Po słódnej wječeri – sydaše smaženy twarožk z běrnami – smy z ćežkimi nohami do našeho internata „Větrník“ dóšli. Ale za wječornu party hač do napoł dwanaćich su naše mocy potom tola hišće dosahali.

Přichodne ranje snědachmy porjadnje w rjanej čěskej pjekarni „Antonínovo“. Po tym podachmy so z liftom na horu Petřín. Tam steji čěska kopija Eiffeloweje wěže, na kotruž smy zalězli a wjele fotow činili. W špihelowym labyrinće smějachmy so přez naše žortne grimasy. Zakónčichmy našu ekskursiju z porjadnym wobjedom na Černém mostě a dojědźechu zaso z luksusowym busom do Liberec a dale z ćahom do Budyšina.

Fiodor Nowak, Dawid Leppers, Jan Delan, Stani Wencel, Stanko Fryča

Pjatk, dnja 29.4.2022, zetka so čěšćina-skupina 7. lětnika Serbskeho gymnazija Budyšin rano na dwórnišću w Budyšinje. Wottam chcychmy z ćahom přez Biskopicy do Liberec jěć. Hdyž smy so zetkali smy widźeli, zo naš ćah do Biskopic problemow dla wupadnje. Dla toho stej so našej wučerce hnydom wo hinaši ćah prócowałoj. Tak smy 30 mjeńšinow pozdźišo w Biskopicach byli. Ćah do Liberec je pak tam na nas dźesać mjeńšinow čakał, tak zo njejsmy trjebali na dalši ćah čakać. Hdyž dojědźechmy do Liberec, jědźechmy ze starej, pyšnej tramwajku přez město do zwěrjenca. W zwěrjencu tworjachmy małe skupiny, při čimž dósta kóžda skupina nadawk. Dyrbjachmy na karće zwěrjenca čěske mjena zwěrjatow zapisać. Přez to, zo je zwěrjenc jara wulki, ma wjele rozdźělnych městnow za wšelake zwěrjata: někotre na łukach, někotre w chěžkach. Po wopyće w zwěrjencu jědźechmy z tramwajku k radnicy. Tuta je rjenje wupyšena a jara impozantna. Po cyłym měsće widźachmy młodostnych, kotrež su runje šulu wotzamknyli a so na maturu přihotuja. Zdźěla běchu woni tež předrasćeni. Běžachmy dale přez město k wulkemu nakupowanišću, hdźež móžeše sej kóždy něšto k jědźi kupić, ale tež słódkosće. Potom jědźechmy z tramwajku wróćo k dwórnišću. Po někotrych mjeńšich problemach z ćahom smy skónčnje zaso do Budyšina dojěli. Tam zakónči so naš rjany wulět do Liberec.

Frido Malink a Matej Čornak, 7-1